Tag: Ursula Von der Leyen

Merkel, kom terug

Ik achtte er me niet toe in staat, maar toch bekruipt me een beetje heimwee (een beetje) naar het kanselierschap van Angela Merkel. Niet om wat ze in Duitsland deed of om de dominante rol van Duitsland in de Europese Unie. Ze was een conservatieve politica, dat zal ze zelf niet betwisten.

Maar nu een andere Duitse politica de EU-Commissie leidt, valt één verschil toch wel sterk op: de plaats van Europa’s belangen. Ursula Von der Leyen glundert in de nabijheid van Joe Biden. Voor haar en trawant Charles Michel komen de belangen van Europa en de Europeanen niet op de eerste plaats. Alleen al hun lamlendinge aanpak van de energieproblemen toont dat aan. Hun wereld is Trans-Atlantisch, met de nadruk op Trans, de overzijde.

Merkel stond daar boven. Bij het aantreden van Joe Biden als VS-president, waarschuwde ze hem “geen harmonie” te verwachten. Onze relatie met de VS is voor Europa zeer belangrijk, maar we hebben ook sterke relaties nodig met anderen, zei Merkel.

Zou Angela Merkel gezwicht zijn voor de Amerikaanse druk inzake Nord Stream 2? Zou zij zomaar aanvaard hebben dat de kraan niet open mocht toen de gazoduc klaar was in november vorig jaar? Zou er dan wel een Russische invasie van Oekraïne op zijn gevolgd? We weten het niet. Maar Merkel voelt zich alleszins niet schuldig de Duitse economie te hebben laten groeien met Russisch gas, haar regering heeft de plannen doorgezet om de pijpleiding af te werken.

Had het anders gelopen met Merkel? We weten het niet. Misschien is het te veel eer. Maar toch, Angela kom terug, uw opvolgers kunnen het zeker niet aan.

 

Eureka: een prijsplafond

Aan het tankstation probeerden we te tanken volgens een nieuw principe: het prijsplafond. De tankhouder was daar jammer genoeg niet voor gewonnen, hij bleef bij zijn, volgens ons veel te hoge, prijs. Het was betalen en tanken of elders gaan proberen. Maar alle tankhouders zijn hetzelfde: ze houden vast aan hun prijs.

Nochtans hebben de leiders van de Europese Unie hebben een geniale vondst gedaan: een plafond voor gas. Dat ze daar niet eerder aan gedacht hadden, het lag nochtans voor de hand.

Ze hebben echter hetzelfde probleem als wij bij de tankstations: leveranciers hebben daar geen oren naar. Die wentelen zich in de superopbrengsten van de voorbije maanden en houden niet van plafonds. De markt stuwt de prijzen naar grote hoogten en de markt is onaantastbaar, zelfs aan de tankstations. Dus zegt onder andere de Russische gasleverancier: onze prijs of helemaal geen gas meer.

Bij de EU troosten ze zich met het waanidee dat ze Rusland desondanks op de knieën gaan krijgen. Er komen andere leveranciers de depots vullen, of toch bijna. We zullen de Russen een neus zetten, een beetje kou lijden, wat bedrijven sluiten, stevig verarmen (niet iedereen natuurlijk), maar bewijzen dat we ook zonder hun gas overleven. Zo maken ze zichzelf toch wijs bij de EU.

Is er wel een plafond aan de voorzienigheid en vindingrijkheid van Ursula, Charles en die andere grote leiders?

 

,

 

De sancties, een boomerang

Ze zitten met de handen in het haar, de Europese regeerders die eerder dit jaar enthousiast reeksen sancties afkondigden tegen agressor Rusland. De ene deed dat wel iets enthousiaster dan de ander, maar ze leken er allemaal van overtuigd dat Rusland zwaar zou lijden en zou terugkrabbelen. De twijfel neemt toe, nu blijkt immers duidelijk dat de sancties vooral West-Europa zwaarder treffen dan Rusland.

The Economist, belangrijke spreekbuis van het neoliberale grootkapitaal, stelde vorige week op de cover de vraag “Are sanctions working” – halen de sancties iets uit. Het antwoord is: veel minder dan verwacht. Integendeel, Rusland zal, net als na de sanctiegolf van 2014, alles op alles zal zetten om achterstand inzake technologie in te halen om minder afhankelijk te zijn van westerse technologie. Dat deed het na 2014 onder meer in de landbouw zodat het van invoerder uitvoerder werd. Lees verder “De sancties, een boomerang”