We kennen J, uit de Dominicaanse Republiek, nu al anderhalf jaar. Hij is al acht jaar in Nederland en België, spreekt Nederlands en is al twee jaar in de streek een ernstige hardwerkende poetsman. Baas en klanten zijn tevreden, hij maakt geen schulden, overtreedt geen wetten noch verkeersregels. Toch moet hij wellicht het land verlaten.
Waarom? J had geldige verblijfspapieren tot aan zijn scheiding. Toen zijn verblijfskaart na vijf jaar verliep, kreeg hij geen andere. Er zijn geen redenen om te blijven, aldus een ambtenaar van DVZ. Zijn baas zou hem graag gouden, hij heeft handen tekort. Maar hij mag hem ineens niet langer tewerkstellen, ook al laat hij dan klanten in de steek.
J is een de vele miljoenen die zonder papieren vallen, die ineens geen inkomen meer hebben, geen recht op logement, gewoon op niets meer. J moet eten, maar waarvan moet hij eten kopen? J zou zich moeten verplaatsen, maar met een oude fiets ga je niet ver. J zou graag weer werken, men heeft poetshanden te kort, maar J zit in het verkeerde schuitje.
Intussen zitten andere in een andere schuit, in hun superdure yachten, niet weten d wat met al hun geld te doen. Met elke crisis worden ze maar rijker en rijker, tonen diverse onderzoeken aan – zoals de Pandora papers vorig jaar. Ze verzuipen in hun rijkdommen, miljoenen anderen wordt zelfs het recht ontzegd om werk te doen waar men naar smacht. Waar zit de logica. Vooral, waar is de rechtvaardigheid.
Wat een triestige wereld. “Niet normaal” zegt J. Inderdaad, niet normaal. Maar intussen wordt het alsmaar erger. Wat gebeurt er nu verder met J? Op den dool geraken, zoals tienduuizenden anderen in dit land? Terugkeren naar een uitzichtloze situatie in eigen land? Of gewoon toch weer aan de slag mogen, tot ieders tevredenheid behalve die van een ambtenaar?