“Festival legt omstreden internationale agenda PVDA bloot”, aldus een titel in De Standaard. Blootleggen? Dan verwacht je toch op zijn minst onthullingen. Wat verbergt die PVDA wat nu bloot komt te liggen? Vraag het programma..
Ja, de PVDA wijdt een heel luik aan Cuba “de communistische dictatuur die al decennia lang door de Verenigde Staten geboycot wordt”. Geboycot? Het gaat wel om een 60 jaar durende blokkade.
De voorlopers van de PVDA (Amada) hebben Cuba niet altijd in hun hart gedragen, jarenlang werd het verafschuwd als een “lakei van het sociaal-imperialisme’ (de Sovjet-Unie). Maar de PVDA staat vandaag alvast niet alleen in solidariteit met Cuba. In de Algemene Vergadering van de VN is er een superruime meerderheid tegen die blokkade.
Jeremy Corbyn is van de partij. So what? De gewezen leider van de grootste oppositiepartij van het Verenigd Koninkrijk.
DS weet te melden dat de PVDA weigerde de Russische inval in Oekraïne zonder voorbehoud te veroordelen. De PVDA heeft die wel veroordeeld, maar niet nagelaten de context, de voorgeschiedenis, erbij te betrekken. Wat elke normale journalist ook zou moeten doen. Oer oorlog en vrede gaan ze ook vredesactivist Ludo De Brabander interviewen: dat ze bij DS maar goed luisteren, van die kunnen ze veel leren.
Manifiesta laat personen aan het woord “die allemaal dezelfde kaart trekken” – wat een mooi tegengewicht vormt voor onze grote media die ook altijd dezelfde (wel een andere) kaart trekken.
En dan het meest opvallende panellid: Chen Weihua van de Chinese staatskrant China Daily. Het ultieme element die de internationale agenda van de PVDA “blootlegt”. Is de PVDA nu ontmaskerd als een partij die nauwe banden heeft met Peking? Lees daarover op Uitpers en De Pauws Pepers: Links en China.