Freddy De Pauw

PROXIMUS (Zucht) Slot?? EEN WERELD VAN “NO REPLY”

We leven steeds meer in een wereld van “no reply”, een wereld waarin je geen antwoord kan verwachten op simpele en moeilijker vragen. Je krijgt alsmaar meer meldingen “no reply” – wat betekent dat men niet wil horen wat je vraag of reactie is.

No reply. Ook bij communicatiebedrijf Proximus. Lees hieronder wat voorafging. Nu het vervolg:

In deel 2 (zie onder) teken ik bij Proximus Zottegem een contract voor de aankoop van een Samsung A 54. Voorschot 9 euro en verder 24 x 15 euro, totaal 369 euro.

Ik krijg vlak daarop de melding dat het toestel dinsdag 29 augustus op mijn adres wordt geleverd – bij afwezigheid een briefje in de bus waar het op te halen. Een duidelijke afspraak zondermeer.

Woensdag 30: nog geen briefje van Bpost. Donderdag 31 Proximus Zottegem: ja, je moest eerst 9 euro storten. Dat is te vinden op het bericht dat we je stuurden; ik zal het nogmaals sturen (nooit ontvangen). Ik vind in het eerder bericht geen onderdeel voor betaling van die 9 euro, wel een andere melding: “hier vindt u meer over uw bestelling”. Ik klik: nog 2 stappen te doen. Ik klik: applicatie is momenteel buiten gebruik, we werken eraan.
Dag erop: we werken eraan. Dag later, zaterdag: we werken eraan.

Dinsdag Proximus Brussel. Ik ben het “we werken eraan” beu en wil het contract voor aankoop opzeggen, voel me echt boos over gebrek aan duidelijke communicatie. Bediende begrijpt geen Nederlands, maar is vol goede wil en probeert er zicht op te krijgen. Al begrijpt hij het probleem niet dat ik nog altijd geen eigen ‘MyProximus’ heb, want ik kom altijd terecht bij Marguerite, mijn in 2008 overleden lieve moeder. Vandaar dat mijn facturen per gewone post moeten komen, als Proximus niet vergeet het juiste adres te melden.

Hij beëindigt wel het gewijzigde gebruikscontract (2 tv, 2 internet, 1 gsm….), maar de Aankoop ongedaan maken kan hij “niet finaliseren”. Hij zweert me dat hij me de dag erop in de morgen zal bellen om de finalisering van de vernietiging van de aankoop te bevestigen.

Sindsdien niets meer gehoord van Proximus

Ik ben diezelfde da 100 meter verder in een winkel een A54 gaan kopen, 39 euro goedkoper dan bij Proximus. Alles is ingesteld en werkt. Ik heb er tegen een verkoper kunnen praten en die luisterde, die zei niet “no reply”.

Dit verhaaltje illustreert voor mij vooral het groeiend onvermogen om normaal te communiceren, ook als het om communicatie zelf gaat. Muteren we naar een samenleving met oordoppen? No reply.

Zie ook:

PROXIMUS: HALLO? HOE KAN IK JE BEREIKEN?

Dan kwam dit op 24 augustus:

Proximus, vervolg: EEN GOED GESPREK

Met gemengde gevoelens naar het Proximus-kantoor in Zottegem gestapt. En zowaar, de Proximus-medewerker luisterde en bracht
alvast mijn bestelling van een smartphone in orde. Vermoedelijk heb ik die maandag.
Wat een opluchting, tegen iemand kunnen praten die dit probleem begrijpt en aanpakt.

Maakte hetzelfde mee bij KBC: na zeer veel gesukkel aan de telefoon over het Intenetbankieren dat niet meer werkte, na chats met een robot die ik zowaar uitschold (hoe gek worden we), werd ik eindelijk en snel geholpen door een loketbediende.

Die efficiënte hulpvaardige medewerker van Proximus in Zottegem toont nogmaals aan hoe essentieel het wel is met iemand rechtstreeks te kunnen praten. Na weken- en maandenlange ergernis, de opluchting. Echt contact kunnen hebben. Proximus, KBC en co, koester jullie medewerkers bij wie de klanten terecht kunnen

PROXIMUS: HALLO? HOE KAN IK JE BEREIKEN?

Al jaren weet ik uit ervaring dat het erg lastig is te communiceren met een communicatiebedrijf.

Proximus spant de kroon. Sinds jaar en dag probeer ik te werken via MyProximus. Maar dat kan niet, telkens ik mijn klantnummer invoer, krijg ik de melding “Welkom Marguerite”, zijnde de naam van mijn moeder die in oktober 2008 overleed.

Na tussenkomst van een goedwillende medewerker krijg ik nu al mijn facturen met de post besteld, want via MyProximus lukt dus niet. Zodat ik lang elke maand een sms kreeg dat ik niet betald had. Soms komt dat bericht toe op de gsm van mijn partner (die bij Base zit). Een raadsel.

Gelukkig staat mijn nummer op de factuur, daar ben ik al redelijkl tevreden mee. Men is er zelfs na enkele pogingen in geslaagd een correct adres op de briefomslag met factuur te zetten.

Nu tracht ik in te gaan op het aanbod van Proximus voor de aankoop van een smartphone. Lukt dus niet, want Marguerite heeft geen abonnement en moet er een nemen. Maar een postuum abonnement bestaat niet.

Zal ik naar ene kantoor gaan? Dat heb ik al eens getest in Brussel. De bediende sprak, ondanks de Nederlandstalige communicatie daarover, geen woord Nederlands. Wat ik begreep was dat nu alles in orde was. Niet dus.

Ben ik de enige met dit soort probleem, de onmogelijkheid om te communiceren? Ik heb geprobeerd v ia hun vragensysteem. Maar mijn vraag past niet in een van de schema’s, die vraag bestaat dus niet. Chatten met iemand die dan zelf zegt het niet te weten, wat mij dus ook al overkwam, doe ik niet meer.

Communiceren, het wordt steeds lastiger als je vraag niet in de lijst van de robot is opgenomen.

Maar ik probeer verder. Ik hou de samenleving op de hoogte.

Conner in Macrons spoor

Conner Rousseau doet meer en meer uitspraken die bij mij parallellen oproepen met Emmanuel Macron, president van Frankrijk. Langdurig zieken die moeten opstaan, dat is zelfs nog iets sterker dan Macron die naar een werkzoekende riep “Steek de straat over voor werk”. Het is allemaal in de geest van: al die klagers, het is hun eigen schuld. Allemaal profitariaat.

Profitariaat? Daar hebben we de jongste tijd toch andere staaltjes van gezien in de vaderlandse en regionale politiek. Om maar te zwijgen van de grootste profiteurs, de aandeelhouders van bedrijven die superwinsten maken doror de inflatie aan te wakkeren met onverantwoorde prijsverhogingen, zoals de aandeelhouders van Delhaize. Dàt is profitariaat.

(Op facebookpagina Conner: links van Conner, een superprofiteur)

Bob, in memoriam

’t Was een vooropgezette ontmoeting. De RAL begon in Gent een bediendewerking te ontplooien. Bob Spaenhoven kwam op ’n dag uit Brussel afzakken om ons — neofieten in het trotskisme — zijn ervaringen in de bediendewereld mee te delen. Die bestond er ook in, meen ik me te herinneren, dat hij ooit gepostuleerd had voor de betrekking van secretaris van de socialistische bediendevakbond.

De vergadering die in het RAL-lokaal op de St Kwintensberg↗︎ van start ging, verplaatste zich al gauw naar ’t Keetje↗︎, waar ik Bob leerde kennen als het prototype van een soixantehuitard, een gauchist pur sang. Dat hij voor die betrekking gepostuleerd had, was een provocatie geweest, zei hij. Wij, jonge bedienden, wisten niet goed wat we met zo’n ervaring moesten aanvangen, maar ’t werd wel een leuke avond.

Daarna heb ik Bob niet meer gezien, tot ik op televisie Ne me quitte pas↗︎ zag, docu over twee drinkebroers in de Ardennen. Herkende ik in een ervan Bob Spaenhoven? Ik vroeg het aan Eddy Labeau die bevestigde. In levende lijve zag ik Bob pas weer toen ik al op pensioen was, tijdens een reünie in Johan’s Lodge.

Daar zei ik hem onomwonden dat ’t mij verwonderde dat iemand die zoveel dronk zo lang in leven kon blijven. Dat kwam, zei hij, doordat hij uitsluitend rum dronk. Weer wist ik niet goed wat ik met z’n woorden moest aanvangen, maar ’t werd ook die keer weer een leuke ontmoeting. Foto’s van die ontmoeting gebruik ik trouwens in het YouTubefilmpje van De boerin uit West-Vlaanderen en de kersentijd, gedicht waarin ik Bobs gauchisme bezing: klik hier↗︎.
Flor Vandekerckhove↗︎

Balen van Bulex

Volgens contract krijg ik jaarlijks bezoek van een technieker van Bulex.services voor nazicht gasbrander. Maar wanneer? Dat is een jaarlijkse lijdensweg. Je kiest een datum, Bulex bevestigt dat, en stuurt die dag niemand.

Dit jaar alweer. Gewoonlijk is de dienst zo voorkomend om je ’s ochtends te laten weten of er voor of na de middag iemand komt. Je voorziet speciaal die dag immobiel te zijn. Om 11.00 u telefoon: “om u te laten weten dat er vandaag niemand komt”. Geen excuses, geen uitleg waarom. “We hebben nog een datum in februari”.

Vorig jaar was wel erger. Bulex.services stuurde me een aanmaning wegens niet-betaling – je moet immers maanden op voorhand betalen, en veel. Ik stuur een kopie van het betalingsbewijs. Reactie: nieuwe aanmaning.

Telefonisch contact is, zoals meestal bij dergelijke diensten, zeer moeizaam; als er eindelijk iemand antwoordt, zit je bij de verkeerde dienst, enz. Nogmaals betalingsbewijs bezorgd. Na weken krijg ik een datum voor bezoek technieker. Dag ervoor: zal niet gaan, covid. Intussen is de brander defect en moet ik een beroep doen op een hersteldienst, 400 euro. Want dat maakt geen deel uit van het contract…
Na dat herstel komt uiteindelijk de technieker voor de controle van een net hersteld toestel.

Een dure en gebrekkige dienst. Dat in een land dat Herman de Croo indertijd voorstelde als “hét land van de service”. En aan het adres van degenen die illusies hebben in privatiseringen: het gaat hier wel om een privéfirma.

Bijgeleerd: Havanisering en LEZ-partij

Heb op één dag weer enkele nieuwe termen geleerd. De opvallendste wil ik u niet onthouden: Havanisering en ZTL-partij – of LEZ-partij.

‘Havanisering’:

Dat slaat op Havana natuurlijk. Op het enorme wagenpark daar bestaande uit wagens van vóór 1960 die nog altijd in gebruik zijn. Een gevolg van de schandalige VS-blokkade tegen dat land. Wel een van de grote attracties van Cuba.

De term havanisering heeft te maken met de EU-regel dat er vanaf 2035 geen thermisch aangedreven wagens meer mogen verkocht worden. Wel, zegt Europarlementslid Jens Gieseke (EVP), de kans is klein dat er tegen dan elektrische wagens zullen zijn die voor een gewone beurs niet te duur uitvallen. Dus zullen de mensen meer en meer oudere wagens oplappen, zoals in Cuba. Een Europa van oldtimers.

LEZ-partij

In Italië krijgt de Democratische Partij, meestal centrkm-links genoemd met accent op centrum,allerlei bijnamen. Zoals: Bewaakster van de palazzi (de machtscentra). Maar ook ZTL-partij.

ZTL, dat zijn de Lage Emissiezones (LEZ). De PD bleek bij de verkiezingen van september alleen nog sterk te staan in stedelijke centra met beperkingen voor wagens. In de arbeiderswijken deed uiterst-rechts het veel beter. PD, de partij van de Lage Emissiezones die haar proletarische inplanting heeft verkwanseld.

Het is jammer genoeg niet alleen een Italiaans fenomeen.

Xi en de vonk van Mao

“Eén vonk kan de ganse vlakte in vlam zetten”. Mao Zedong.

“Xi Jinping, ga weg”. Het is nog maar een zeer geïsoleerde kreet. Maar dat er Chinezen zijn die dit zondag op straat, in het openbaar, durven roepen, is een tekentje aan de wand. Het ongenoegen over Xi’s beleid, niet alleen ten overstaan van de covid-pandemie, neemt vooral onder jongeren toe. Het 20ste congres van de Communistische Partij van China heeft dat tij zeker niet doen keren.

Trap het af

De aanleiding tot de protesten in enkele Chinese steden: het covid-zero beleid dat massaal isolement oplegt. Zolang dat kon verantwoord worden met goede resultaten (laag aantal besmettingen), waren de frustraties beperkt. Nu de resultaten uitblijven, komt het verzet massaler en openlijker los. Lees verder “Xi en de vonk van Mao”

Slechtste baas ter wereld, Peter Hebblethwaith, P&O

Op het congres van het Internationaal Vakverbond (IVV) in Melbourne is Peter Hebblethwaite uitgroepen tot de slechtste patron van de wereld. Hij klopt daarmee Jeff Bezos van Amazon. Hebblethwaite is de baas van de rederij P&O. Hij “won” deze onderscheiding na een wereldwijde raadpleging via Internet. Het IVV groepeert vakbonden uit meer dan 120 landen die samen meer dan 200 miljoen leden tellen.

Meest gehate

Hebblethwaith stapelt de onderscheidingen op. Eerder dit jaar noemde het Schotse parlementslid Monica Lennon hem de meest gehate man van het Verenigd Koninkrijk. De Europese Transportbonden noemde hem de slechtste baas ter wereld. En na een zitting van een parlementaire commissie over P&O, met Hebblethwaith, deelden de commissieleden die mening. Lees verder “Slechtste baas ter wereld, Peter Hebblethwaith, P&O”

Conner: uw plaats is aan de piketten

“De vakbonden creëren mee een sfeer dat de regering mee schuldig is aan de hoge facturen”. Aldus Conner Rousseau, voorzitter van Vooruit, een partij waarvan ik dacht dat ze sociaaldemocratisch was en aan de kant van de werkende bevolking stond. En wie vertegenwoordigt een groot deel van die werkende bevolking: de vakbonden. Dat is elementair. “Wat zoudt ge zonder ’t werkvolk zijn”, Conner R en co.

Die uitspraak van Rousseau komt er twee dagen na een algemene staking. Een staking die uiting geeft aan wanhoop en woede over hoge facturen. En ja, de regering is daar mee schuldig aan. Wat wordt er aan de hoge energieprijzen gedaan? Waar wachten die slapende leiders van de Europese Unie op om in te grijpen, na negen maanden indommelen – en gatlikkerij van de Amerikanen.

De plaats van een sociaaldemocratische leider was op 9 november aan de stakingspiketten, nergens anders. Dat is elementaire solidariteit.
Maar dat begrip lijkt verloren te gaan. Deze zomer heeft de leiding van de Britse Labourpartij zijn gekozenen zelfs verboden naar stakingspiketten te gaan, terwijl die Britse regering de werkende bevolking aan een razend tempo verarmt. Corbyn moest weg, want te links.

Nu merkt men goed waarom hij weg moest, Labour mag niet aan klassenstrijd doen. Gelukkig hebben sommigen dat aan hun laars gelapt. En intussen is er een goed congres geweest van de Britse vakbonden, de TUC, om ook zonder die Labourleiders de strijd aan te gaan.
Slaap gerust verder.

Ze geven gas, Sissi en co

Joe Biden uit de VS zorgde er vandaag voor dat Europa binnenkort meer gas uit Egypte gaat kopen.

De EU koopt nu ook al veel meer gas uit Azerbeidzjan. (een deel van de winsten gaat naar Russische bedrijven….)

Dan hebben we nog Qatar.
En Algerije.

En de Amerikaanse schaliegas, resultaat van fracking, zeer slecht voor het milieu en in Europa verboden.

Egypte: de genadeloze dictatuur van generaal Sissi. Tijdens de COP27 in Sharm-el-Sheik zitten duizenden, onder wie milieu-activisten, in de cel, soms al vele jaren. Met bijhorende folteringen.

Azerbeidzjan: Het regime van Ilham Alijev en zijn oorlogsmisdaden tegen de Armeniërs.

Qatar: daarover krijgen we dagelijks nieuwe informatie over de slavenarbeid in deze autocratische staat

In Algerije hebben critici meer en meer de keuze tussen de cel om verbanning

Maar gelukkig geen gas meer van Rusland, want dat is in tegenstelling tot hogervermelde, geen democratie.